Pilosopiya: Isang Pagbabalik-tanaw
Ang sarap talaga ng bakasyon.
But one thing I have noticed, eventhough we're at home, bumming around, stress still exist. Argh. I can't really help it, kelangan pa ring mag-isip. Pwede kayang tumigil ang taong mag-isip, at magliwaliw nalang? Tsk tsk. I guess if Mr. Tolentino's gonna read this statement from me, I'm sure he'll fail me in our Philo Class.
Reminiscing our Philo days:
Ang tao ay nagmemeron. Ang tao ay tanong. Hindi mo maaaring itanong kung ano ang meron kundi itanong mo kung ano ang wala. Dahil ang lahat ng bagay sa mundo ay nagmemeron. Kahit alikabok ay nagmemeron. Naging alikabok pa siya kung wala lang. Ispesyal ang tao, ang tao, maaaring hindi magmeron. Ang patuloy niyang pag-iisip ang bunga ng kanyang pagmemeron. At sa pamamagitan ng pagbigkas, pagsasalita, patuloy na pag-iisip, tayo ay kumakagat sa meron. Ngunit maaari tayong kumawala sa ating pagkakakagat kung papahintulutan nating ang ibang pwersa na manghimasok sa ating kaisipan. Kung tayo ay maglalasing, tiyak na tayo ay magwawawala. Kung magiging sarado tayo at uunahin ang puso, aba, tiyak na tayo ay magwawala. Tulad ng mga baby, dahil ang isip nila ay nakatuon sa gatas, kapag hindi mo sila pinakain, tiyak, iiyak sila. Magwawawala. Hahagulgol. Ang tao, kadalasan, ay nasa sangandaan. Hindi nito mawari kung ano sa pipiliin ang pagpapasyahang piliin. Naiipit tayo sa alangin kaya kung minsan, tuwing sa may pinipili tayo, pakiramdam natin nawawala na tayo sa tamang landasin. Tinatanong natin kadalasan sa ating mga sarili, sino ba ako? At kung kaya't karamihan sa atin ay hinahanap ang sarili, hanggang sa ibang bansa. Ngunit kung pagmumunihan, tumingin ka sa salamin, makikita mo ang iyong sarili. Maaaring makilala mong maganda ka, o kaya gwapo, mabait, maamo... etc. Ngunit nasabi mo na ba ang lahat tungkol sa iyo. HINDI. Maaari ka lang magbigay ng mga konsepto tungkol sa iyo na siyang may hangganan at nilalaman. Dahil nga sa tayo ay nagmemeron, at tayo ay tanong, hindi natin maaaring malaman ang lahat lahat sa atin, dahil MERON. MERON. HINDI WALA. Whew, nasabi ko na ang lahat ng aking masasabi ngunit ang pinakamahalaga ay hindi masabi, magagawa lamang. Ito ang techne ng buhay-tao.
Oh my. I can't believe that I was able to say all those. I've thrown everything about philo, when I took it last sem. Pero whoala! I still have them with me. Oh well, it was one of the best courses I have taken. Sometimes, I ask myself of its purpose, and I just tell myself: Malalaman mo rin. Wahaha.
Currently, I am chatting with my cousin and Sheryl. It was such a nice talk before I leave Manila. Thanks to them. =)
I have to take a bath na! Puerto here we come! Este G4 palang pala.
8:07 PM
Tuesday, October 25, 2005
